Aanstaande vrijdag, 3 november, ben ik vanaf ongeveer 11.00 uur aanwezig op de Affordable Art Fair in de Kromhouthal in Amsterdam. Mocht je het leuk vinden om een praatje te maken dan kan dat bij de stand van Gallery Untitled. Het lied van de spreeuw is ook te koop en als je wil signeer ik het natuurlijk.

Ik heb nog vrijkaarten beschikbaar, mail me gerust op octaviewolters@gmail.com.

Van 2 tot 5 november kun je mijn werk bekijken bij de Affordable Art Fair in Amsterdam, in de Kromhouthal. Alle werken hebben een nieuw soort inlijsting gekregen, verzorgd door meesterinlijster Martin Zwaan. Ik vind het erg mooi geworden en verheug me op de expositie.

Mocht je heel graag naar de expositie willen dan heb ik vrijkaarten beschikbaar. Je mag me een mailtje sturen: octaviewolters@gmail.com

Ik ben druk bezig om een mooie selectie te maken van alle lino's die meegaan naar de AAF, de Affordable Art Fair in Amsterdam begin november. Deze spreeuwen mogen ook mee. Het werk heet: Ik hou van alle vogels, maar van spreeuwen het meest. De gouden accenten zijn met de hand aangebracht.

Je vindt de lino in de wesbhop.

Dit weekend verhuisden we onze dochter naar haar studentenstad. Het is helemaal goed, ik gun haar een fantastische studententijd, maar toch zaten de tranen hoog toen ik haar met het afscheid knuffelde.
Het is wonderlijk hoe in zo'n nieuwe fase er altijd lijntjes lijken te zijn die een denkbeeldige cirkel rondmaken. Vorige week was ze boos op ons.
'Waarom hebben jullie me in vredesnaam zo'n quirky naam gegeven bij mijn geboorte?' mopperde ze.
Nog voor ik antwoord kon geven foeterde ze door.
Haar docent had uit de enorme lijst eerstejaars een naam gekozen waarvan hij zeker wist dat er geen tien studenten zouden opstaan.
'En toen moest ik dus voor een collegezaal van driehonderd man een formule voor het bord komen oplossen.'
'Haha,' zei ik.
Zelf kon ze er niet om lachen.
Haar nieuwe kamer is een hok, zo hoort dat natuurlijk, maar toch hebben we er met wat creativiteit een fijne plek van gemaakt. Na het klussen liepen we even een rondje door haar nieuwe wijk. De zon scheen, om de hoek bleek een prachtig park te liggen met een dierenweitje, een molen en een mariakapel. Even verderop een oude school vol ateliers, we mochten even binnenlopen. Bij thuiskomst kwam de nieuwe buurvrouw gedag zeggen en vertelde in sappig Nijmeegs over het moestuintje dat ze met de buren had aangelegd in een perkje gemeentegroen. Een steek van heimwee ging door me heen. W en ik hadden elkaar hier leren kennen, de student bedrijfskunde en de studente Nederlands, het leek zo kort geleden.
'Waarom zijn we ook alweer weggegaan uit Nijmegen?' vroeg ik W.
We wisten het allebei niet meer zo goed.
'Kom nog af en toe eens naar huis,' piepte ik met een klein stemmetje, haar nog steeds stevig vasthoudend.
'Doe ik,' zei ze.
En ze liet me los en zwaaide ons uit.

De lino Pauw in de sterrennacht staat vanaf vandaag in de webshop. Je vindt hem hier.

Ik heb het druk. De teksten voor het boek vorderen, ik werk aan nieuwe prenten voor de aankomende Affordable Art Fair in Amsterdam in november, vanochtend had ik een digitaal overleg met mijn Franse vertaalster, zij vanuit Aix en Provence, ik vanuit mijn rommelige atelier. Er liggen nog allerlei andere klusjes te schreeuwen om aandacht maar ik móet soms even op de rem. Die rem betekent bij mij dat ik al mijn potjes restverf uit de kast trek en ga zitten om te schilderen waar ik zin in heb. Dat is vakantie voor mijn hoofd.
Ik heb wel een groter plan voor deze houten figuren, jullie hebben er al meer gezien, maar jullie zien het allemaal wel op de expositie in januari bij Gallery Untitled.